Kontynuujemy publikacje opisów gier/zabaw przydatnych na lekcjach etyki. Wyłącznie dla uproszczenia stosujemy głównie termin „zabawa”, także w odniesieniu do opisów gier, oraz zamiennie termin „gracz” lub „uczestnik zabawy”.
W celu lepszej identyfikacji i szybszego odnalezienia danej zabawy/gry są one numerowane w sposób narastający.
Tytułem wprowadzenia w temat zastosowania gier i zbaw na lekcjach etyki bardzo prosimy przeczytać opublikowany wcześniej tekst:
http://www.etykawszkole.pl/baza-wiedzy-/materiay-edukacyjne/275-gry-i-zabawy-na-lekcjach-etyki
ZABAWY DLA PRZECIWDZIAŁANIA AGRESJI
Dzieci i młodzież potrafią być dość agresywni. Często kara bywa jedyną możliwą reakcją na agresywne zachowanie. Byłoby jednak lepiej nauczyć uczniów, jak mogą unikać i zwalczać negatywne i agresywne uczucia. Najważniejsze jest umieć opanować własną złość i okazywać ją na zewnątrz, wobec innych osób w sposób dla nich akceptowalny. Odpowiednio dobrane ćwiczenia fizyczne są tutaj szczególnie istotne, gdyż dzieci i młodzież w sposób naturalny wyrażają swoje uczucia ruchem i mową ciała, ale też w taki sposób sygnalizują gotowość do współpracy.
Zabawa 11 – kto jest silniejszy?
Cele zabawy
- Uczestnicy mierzą się z innymi swoją siłę fizyczną.
- Uczestnicy doświadczają, jak to jest być silniejszym lub słabszym.
- Uczestnicy opisują słowami poczucie siły i słabości.
Przebieg zabawy
Uczestnicy stają w dwóch rzędach parami naprzeciwko siebie. Rozdziela ich linia (może to być linia na szkolnym boisku lub narysowana kredą na podłodze w klasie). Stają w takiej odległości od siebie, żeby przy wyciągniętych rękach dotykali się tylko otwartymi dłońmi. Na komendę prowadzącego zabawę usiłują odpychać swojego partnera, „przeciwnika”, żeby nie udało mu się przekroczyć dzielącej ich linii.
Pytania refleksyjne
- Jak się czułeś jako silniejszy lub słabszy gracz?
- Czy to była prawdziwa walka? Dlaczego tak lub dlaczego nie?
- Czy są inne sposoby na zmierzenie swoich sił? Jakie to mogą być sposoby?
- Jaki sposób mierzenia sił najlepiej pasuje do ciebie?
- Jaki sposób mierzenia sił najczęściej spotykasz w swoim otoczeniu?
Inne warianty tej zabawy
- Pary mogą usiąść przy stoliku i siłować się na ręce. Wygrywa ten, który dociśnie rękę partnera do blatu stolika.
- Zamiast popularnego siłowania się na ręce można przepychać się samymi kciukami. Jak w poprzedni wariancie trzeba powalić rękę partnera na blat stolika.
Zabawa 12 – walka na dmuchane baloniki
Cele zabawy
- Uczestnicy „walczą” za pomocą rekwizytów, w tym wypadku baloników.
- Uczestnicy uczą się rozładować swoją energię beż bezpośredniego użycia siły fizycznej.
Przebieg zabawy
Uczestnicy dostają od nauczycielki baloniki, nadmuchują je i flamastrami malują na balonikach twarze wyrażające wściekłość. Pary przepychają się samymi balonikami bez użycia rąk i innych części ciała. Ten kto złamie tę zasadę, przegrywa.
Pytania refleksyjne
- Czy to było trudne rozegrać walkę tylko za pomocą baloników?
- Czy było trudno uniknąć kontaktu ciałem?
- Jak ci się udało zwyciężyć twojego partnera bez dotykania jego ciała?
- Czy nie miałeś jednak ochoty zwyciężyć swojego przeciwnika za pomocą rąk? Co przy tym czułeś i co zrobiłeś, żeby się powstrzymać od użycia rąk?
Inna odmiana tej zabawy
Można na podłodze narysować kredą linię i walczyć balonikami parami lub całą jedną grupą jednocześnie przeciwko drugiej grupie. Nie można przeciwników dopuścić na swoją stronę.
Źródło:
Wszystkie opisy gier i zabaw są autorstwa zmarłej w roku 2010 holenderskiej nauczycielki i popularyzatorki etyki humanistycznej, Tryntsje de Groot. Opracowała ona wspaniały podręcznik dla nauczycieli o zastosowaniu gier i zabaw do nauczania etyki pt. Praktijkboek Zin in Spel!? Książkę przetłumaczyła na język niemiecki Ulrike Dausel, a wydał ją Humanistyczny Związek Niemiec (HVD).
Tłumaczenie i opracowanie
Andrzej Wendrychowicz