Rozpoczynamy publikacje opisów gier/zabaw przydatnych na lekcjach etyki. Dla uproszczenia będziemy stosować głównie termin „zabawa”, także w odniesieniu do opisów gier, oraz, także dla uproszczenia, termin „gracz” zamiast „uczestnik zabawy”.

W celu lepszej identyfikacji i szybszego odnalezienia danej zabawy/gry będą one numerowane w sposób narastający.

Tytułem wprowadzenia w temat zastosowania gier i zbaw na lekcjach etyki bardzo prosimy przeczytać tekst:

http://www.etykawszkole.pl/baza-wiedzy-/materiay-edukacyjne/275-gry-i-zabawy-na-lekcjach-etyki

ZABAWY DLA POPRAWIENIA ATMOSFERY W GRUPIE

Kiedy atmosfera w grupie nie jest najlepsza, co może zagrozić funkcjonowaniu grupy, zabawa jest dobrą metodą zaradzenia takiej sytuacji. Podczas zabawy jej uczestnicy zachowują się na ogół przyjaźniej wobec siebie, niż w sytuacjach dnia codziennego; nawiązują bliższy kontakt ze sobą. Istnieje wiele zabaw mających pozytywny wpływ na klimat w grupie, na poprawę relacji członków grupy. Uczestnicy zabawy łatwiej i chętniej identyfikują się z grupą.

Zanim w celu poprawy atmosfery w grupie sięgniemy po zabawę, musimy wybrać taką, w której będę mogli uczestniczyć wszyscy członkowie grupy, a reguły zabawy wymagają od uczestników bliskiego współdziałania.

Zabawa 1 – ile przedmiotów zdołam schwytać

Cele zabawy

- Uczestnicy doświadczają, jak to jest, kiedy coś się nie udaje.

- Uczestnicy muszę się wspólnie naradzać podczas zabawy.

- Uczestnicy uczą się wysłuchiwać propozycji pozostałych uczestników i ewentualnie próbować je zastosować.

- Uczestnicy wymieniają się między sobą propozycjami rozwiązań.

Przebieg zabawy

Wszyscy uczestnicy stają w kręgu. Dwoje z nich (A i B) jest proszonych o stanięcie w środku kręgu. Wszyscy uczestnicy, poza A i B, mogą sobie wybrać ze zbioru przygotowanego przez prowadzącego zabawę, piłki lub pluszaki (można brać do 3-4 sztuk na osobę). Gracze w środku są proszeni o oszacowanie, ile przedmiotów będą w stanie schwytać, jeśli wszyscy uczestnicy jednocześnie rzucą nimi w ich kierunku. Doświadczenie pokazuje, że rzadko udaje się złapać więcej niż dwa przedmioty.

Na znak dany przez prowadzącego zabawę, wszyscy rzucają swoje piłki i pluszaki w kierunku A i B.

Teraz A i B są pytani, czy po tym doświadczeniu wpadły im do głowy jakieś pomysły na schwytanie większej liczby przedmiotów. Pozostali uczestnicy także zgłaszają swoje pomysły, które są następnie wypróbowywane.

W kolejnym kroku w środku kręgu staje dwoje innych graczy i ma okazję do wypróbowania wspólnie omówionych sposobów na chwytanie jak największej liczby przedmiotów.

Pytania refleksyjne

- Czy chwytanie przedmiotów udało się, czy raczej nie? Jaki był powód?

- Jak się czuje ktoś, komu nie udało się nic, albo prawie nic schwytać?

- Czy było trudno znaleźć sposób na skuteczniejsze chwytanie?

- Jam wam się podobało, że wszyscy razem usiłowali znaleźć lepszy sposób na chwytanie większej liczby przedmiotów?

- Czy atmosfera podczas zabawy była dobra? Dlaczego?

- Czy byłoby jeszcze lepiej, gdyby wszyscy uczestnicy włączyli się w szukanie skuteczniejszych sposobów chwytania przedmiotów?

Podpowiedź

Tę zabawę można zastosować także w celu zachęcenia do współpracy w ramach grupy.

Zabawa 2 - stonoga

Cele zabawy

- Uczestnicy uczą się mieć wzgląd na innych.

- Uczestnicy dostrajają / dopasowują się do siebie.

- Uczestnicy pozbywają się leku przed obcym dotykiem.

Przebieg zabawy

Uczestnicy stają luźno w kręgu. Wszyscy robią krok w kierunku środka kręgu i jeśli trzeba robią następny, aż ustawią się ciasno dotykając ramionami. Wszyscy obracają się w prawo, tym samym ustawiając się jeden za drugim, każdy ma teraz przed swoją twarzą plecy poprzednika. Na znak kierującego zabawą wszyscy przykucają tak, żeby usiąść na kolanach osoby znajdującej się z tyłu. Jeśli operacja się powiedzie, cały okrąg usiłuje ruszyć wolno do przodu.

Pytania refleksyjne

- Czy udało się wspólnie utworzyć stonogę?

- Jak odebraliście to, że „transportowaliście” kogoś na swoich kolanach?

- Jak się czuliście siedząc na czyichś kolanach?

- Co było najtrudniejsze w poruszaniu się „stonogi”?

Inny wariant tej zabawy

Uczestnicy dzielą się na cztero-pięcioosobowe grupy i ustawiają jeden za drugim.

Na znak kierującego zabawą zaczynają przemieszczać się po klasie (albo po szkolnym podwórku) w sposób zarządzony przez kierującego zabawą, inny dla każdej grupy.

Składy grup zostają zmienione kilka razy. Na końcu wszyscy biegną obok siebie lub gęsiego.

Pytanie refleksyjne

- Co było konieczne, żeby przejść na inny sposób poruszania się?

Podpowiedź

Tę zabawę można zastosować także w celu zachęcenia do współpracy w ramach grupy.

Tłumaczył i opracował Andrzej Wendrychowicz