Wśród swoich różnych papierów znalazłam bardzo fajny komentarz dotyczący realizacji warunków nauczania etyki. Przeczytałam i wpadałam w zachwyt – jest zapis, który pozwala rodzicom i uczniom ubiegać się o lekcje etyki. Dyrektor szkoły zobowiązany jest do zorganizowania zajęć. Pomyślałam sobie, że zamieszczę tekst na portalu by podbudować wszystkich, którym temat etyki w szkole jest bliski, a którzy spotykają się z oporem władz szkolnych w wykonaniu tego, do czego są zobowiązane. Zanim jednak wpadłam w całkowitą euforię, postanowiłam jednak zajrzeć do nowej podstawy programowej i poczytać komentarze. Niestety, to co natchnęło mnie radością, okazało się tylko projektem, który nie przeszedł przez sito opiniotwórcze, które niestety składa się w sporej większości z różnych dostojników kościelnych różnych wyznań (kiedyś znalazłam listę instytucji decydujących o wyglądzie podstawy, i naprawdę była imponująca jeżeli chodzi o zestaw organizacji kościelnych i związków wyznaniowych).

Mimo to chciałabym, żeby Państwo zapoznali się z tym co było, a co zostało obcięte. I wiem, że takie praktyki nie dotyczą tylko etyki, ale również innych interesujących projektów edukacyjnych, np. edukacji zdrowotnej.

Proszę zwrócić uwagę na ten zapis i poczuć ubolewanie nad indolencją ludzi, którzy podejmują za nas decyzje (przypominam, że pomimo tego, iż w szkole są dwie godziny religii i są one rozpisane w siatce godzin szkoły, to brakuje podstawy programowej religii, która byłaby zaakceptowana przez MEN):

„Zajęcia z etyki mają charakter wychowawczy. W ramach tych zajęć powinien być prowadzony pogłębiony dialog wychowawczy na temat moralnego wymiaru ludzkiego działania odnoszony do otaczającej uczniów rzeczywistości.

Do zadań szkoły należy w szczególności:

1) wspieranie uczniów w poszukiwaniu wartości;

2) ukazywanie uczniom konieczności doskonalenia samego siebie;

3) ukazywanie sensu praw i obowiązków, zasad i reguł, nakazów i zakazów obowiązujących w różnych sytuacjach społecznych: w grupie rówieśniczej, w szkole, w rodzinie, w społeczności lokalnej;

4) uczenie szacunku dla siebie i innych.

Szkoła powinna mieć ofertę przynajmniej jednej godziny etyki tygodniowo dostępnej dla każdego ucznia. Tam, gdzie niewielu uczniów wybiera etykę, zalecane są rozwiązania organizacyjne umożliwiające prowadzenie zajęć w grupach różnowiekowych, łączących uczniów z całego etapu edukacyjnego. W takim wypadku program nauczania powinien składać się z trzech modułów, łącznie pokrywających zaplanowane treści i wymagania, nadających się do realizowania w każdej kolejności, bez uszczerbku dla zrealizowania całości. Trzyletnia realizacja takiego programu, zależnie od tego, w którym roku uczeń dołączy do różnowiekowej grupy etyki, może mieć różną kolejność. Takie rozwiązanie programowe pozwala organizacyjnie skonstruować ofertę w każdej szkole, nawet wtedy, gdy liczba uczniów wybierających etykę jest niewielka.

Szkoła, w której liczba uczniów zainteresowanych etyką jest istotnie większa, może realizować program etyki w grupach łączących uczniów np. tylko dla jednego rocznika. Dyrektor szkoły, zależnie od poziomu zainteresowania uczniów etyką podejmuje decyzje programowe i organizacyjne, odpowiada jednak za to, by oferta etyki była dostępna dla każdego zainteresowanego ucznia”.